Jan Relatyw II

W alternatywnym świecie Papabrytów, z nauką nie jest zupełnie tak, jak w naszym. Zamiast Alberta Einsteina, na kartach historii pojawił się Jan Relatyw II – mistrz teorii względności, który, zamiast badać tajemnice wszechświata w ciszy laboratorium, postanowił rozbawić cały świat swoją unikalną perspektywą na czas, przestrzeń i… język.

Na plakacie widzimy go w charakterystycznej, choć lekko zmienionej pozie: z wystawionym językiem, niczym psotny geniusz, który za pomocą prostych gestów zrewolucjonizował pojęcie czasu. Jego burza siwych włosów i nieco przesadnie zabawny językowy wybryk stały się symbolem twórczości, która wbrew wszelkim konwenansom łączy naukę z humorem. Wzór na czarno-białym tle wydaje się być pełen dynamiki – jakby teoria względności mogła być jednocześnie poważna i nieco absurdalna.

„Jan Relatyw II” nie tylko wyjaśniałby zawiłości wszechświata, ale także wywoływałby salwy śmiechu. Jego podejście do teorii była jedno: “Czas jest względny, ale uśmiech jest absolutny!” W tle, z oddali, majaczy sylwetka małego E=mc², które zostało przekształcone w formułę idealnego żartu – ładunek energii połączony z dawką humoru.

W tym alternatywnym świecie Jan Relatyw II stał się ikoną nauki, ale nie taką, której pełne zapiski to tylko liczby i wzory. W jego filozofii śmiech i zaskoczenie były równie ważne jak równania, które zmieniały postrzeganie rzeczywistości.